Kredyty bankowe

17. 10. 2013 | Ewa Kusznierowska

Kredyty finansowe w działalności przedsiębiorstwa stanowią jedno  z ważniejszych źródeł finansowania jego zasobów majątkowych. Są one pasywami i ujęte w bilansie zarówno w  zobowiązaniach długo jak i krótkoterminowych.  Z definicji zobowiązań długo i krótkoterminowych, wiemy, że kredyty długoterminowe to taki, których okres spłacenia jest dłuższy niż 12 miesięcy. Kredyt pobrany na krótszy okres czasu jest kredytem krótkoterminowym.

Pobranie kredytu finansowego wiąże się jednocześnie z wpływem środków finansowych na rachunek bieżący. Można powiedzieć, że  są to (po stronie aktywów) pieniądze na rachunku bieżącym. Z drugiej jednak strony jest to źródło finansowania tych aktywów w postaci zaciągniętego w banku zobowiązania. Uwzględniając fakt, ze aktywa rosną po stronie Wn, a pasywa po stronie Ma- operację pobrania kredytu zapisujemy na rachunku bieżącym po Wn i na koncie kredyty długo lub krótkoterminowe po stronie Ma (w zależności od rodzaju kredytu).

Jak należy się domyślać pobranie kredytu wiąże się również z kosztami. Żaden bank przecież nie będzie pracował za darmo. Udzielając kredyt musi coś zarobić.

Koszty kredytu to oprocentowanie, które musimy zapłacić dodatkowo w trakcie jego spłacania i prowizje, które pobiera bank od udzielanego kredytu. Stanowią one to koszty finansowe.

Spłacając ratę kredytu, pomniejszamy swoje zobowiązanie wobec banku, zatem na koncie kredyty (odpowiednio długo lub krótkoterminowe), księgujemy tą operację po stronie Wn. Jednocześnie spłacenie raty kredytu powoduje mniejszą ilość środków pieniężnych na rachunku bieżącym. Dlatego na koncie rachunek bieżący zapisujemy ją po stronie Ma.

W przypadku opłat związanych z kosztami kredytu  rosną nam koszty finansowe przedsiębiorstwa, które (jak wszystkie koszty) mają charakter aktywów, dlatego operację tę po Wn księgujemy na konto Koszty Finansowe. Jednocześnie powoduje ona również zmniejszenie środków pieniężnych na rachunku bankowym, dlatego na tym koncie zapisujemy ją po stronie Ma.

Zdarza się, że przedsiębiorstwo ma chwilowe kłopoty z płynnością finansową. W takim wypadku część jego długów może być nie spłaconych w terminie. O takich kredytach mówimy, że są „przeterminowane”. W takim wypadku bank ściąga z przedsiębiorstwa większe odsetki. Z tego powodu kredyty przeterminowane znajdują się na specjalnym koncie dokładnie o tej nazwie „kredyty przeterminowane”. Robimy to dla przejrzystości zapisów i po to by te długi były uiszczane na początku.

Przeksięgowanie przeterminowanego kredytu polega na tym, że wartość kredytów na koncie „kredyty bankowe” (albo kredyty długo lub krótkoterminowe) ulega zmniejszeniu, a na koncie „kredyty przeterminowane” rośnie. Ponieważ jest to źródło finansowania czyli pasywa, zatem tę operację na koncie „kredyty bankowe” (albo odpowiednio kredyty długo czy krótkoterminowe) piszemy po stronie Wn (ich wartość maleje), a na koncie „kredyty przeterminowane”  po stronie Ma (ich wartość rośnie).

Wyżej opisane księgowania ujęte są w poniższej tabeli